از سال 1920 واكس زدن ميوه و سبزيجات در بعضي كشورها مرسوم شده است كه نقش آن فقط زيبايي نيست. واكس زدن راهي براي حفظ بسياري از ميوه‌ها و سبزي‌ها از خشك شدن و پژمرده شدن بين راه مزرعه تا آشپزخانه مي‌باشد. براي اين كار از واكس‌هاي مختلفي استفاده مي‌شود كه بعضي از آنها حيواني هستند ( مثل: موم عسل، صمغ لاك كه يك نوع شلاك است و از حشره‌اي در هندوستان به دست مي‌آيد)، و بعضي ديگر گياهي هستند ( مانند: واكس كارنوبا كه از برگ ساقه مانند گياه نخل به دست مي‌آيد و واكس كاندليلا كه صمغ خارج شده از يك بوته در آمريكاي لاتين است) و برخي نيز معدني هستند ( مانند پارافين). واكسها معمولاً به صورت لايه‌هاي بسيار نازكي روي ميوه‌ها و سبزي‌ها اسپري مي‌شوند و تبخير آب را در آنها به نصف مي‌رسانند.البته اين تنها وظيفه واكس نيست، زيرا معمولاً براي اينكه از كپك زدن ميوه و سبزي جلوگير كنند، مقداري رنگ مصنوعي و سموم قارچ‌كش نيز به آنها اضافه مي‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر